Ados-Ölüme Selam 2017

Ölüme selam durdu gözlerim, bir akşam üstü.
Hayat benden aldığıyla üstün.
Öksüzün meramı budur, başka bir şey bilmez.
Hep bir başka türlü küslük.
Zevki yok semaların, sefası bitti. Ben bu yolda kahramanca düştüm.
Üstelik bir akşam üstü düştüm.
Üstelik yaram savaşla süslü.
Süregelen masalların geçerli sebebi yok.
Benim gözümde malup hepsi.
Gözüme perde dahi düşse sorun görmemek değil; düşünce, lanet etki
Günlüğümde 27 yazık satırla gösterildi sade tepkim, hep isabet etti.
Haneleşti göğüs kafesim orada, bir rüyayı tutup deştim.
Sınırlı bilincim durup benim sınırlarımla sanki dalga geçti.
Taraf seçti.
Günah şehrine terketti beni ve ben de tavaf ettim, ihanetti.
Firar ettiğim bi ziyaretti bu dünya ve viran ettiğimle yetti.
Gittim, deli merakı titrim içli.
Bir ben var ellerimde, bil ki beni de geçti. Senden içeri hatıralarım var.
Ziyanı var bak artık,
Her saat ölümle burun buruna kalma şansım artar.
Yerimde olsan eminim ki yaşamak istemek bile bir parça saçma gelir.
Gör bak susma, konuşmamak yarayı tuzlar.
İsyanlara gark olan bir nesli temsil eder gönlüm.
Hepsi benden, hepsi mana.
Değersizleşen değerlerin dilimde yeri var hem de tonla anla.
Kim bilir kimin düşüydüm, uyandırdım. Kendi sonumu çizdim.
Adem ahmak sanma, sandığın şey olmaz asla.

Zor yaşamak günleri sayıp, her şeye inat.
Halim harap, zalim olan tam da bu hayat.
Kor bi alevi tutar iki elim, hak mı bu bana?

Ölüme çalar gözlerim, hayat ellere inat.

Zor yaşamak günleri sayıp, her şeye inat.
Halim harap, zalim olan tam da bu hayat.

Kor bi alevi tutar iki elim, hak mı bu bana?
Ölüme çalar gözlerim, hayat ellere inat.

Kadere eğdiğin boyun kadarsın insanoğlu.
Zafer değil, yenilgiydi doğumun.
Çelimsiz bir adaletle kuşandın ve her şey ellerinde yitip soldu.
Oysa hayallerinden, güzel bir sonuç çıkaracak kadar yalın ve toktun.
Aklına kimler siyahı soktu, sayenizde aklımızdan olduk.
Daha da merhamet dilenmek istemem.
Çürüyen benliklere karşı savaş verdim, azap çektim.
İsteğim değildi lakin hayat seçti beni ve ben de karar verdim.
kökünü kazıyacaktım onca kötülüğün ve kalpleriniz leşti.
Her bir kalbe karşı hücum ettim, boşuna dövüşmekti hep benimki.
Pes etmek istemezdim ama sonuçlar hep riyaya gitti.
Çözüm yoktu, vakit geçti.
Ne gündüzüm ne akşamım ne gecem kaldı.
Zaten hep bir alacalıydı resmim.

Hevessiz bir hayat zevksiz.
Nedene gerek duymadan da sevebilirdim insanı;

Ve ben de insanım ya, neyse.