Elsa Ebru - Sen beni ne sandın

Çürümesinimi bekliyorsun bu ayakların.
Ne kadar daha koşacak ardın sıra.
Gözlerim sana hasretmi eriyecek.
Bakışlarıma değmeyecekmi bir kez daha.
Kaç sayfa daha yazacağım seni.
Hesap sormayacakmı yüreğim.
Kalemi kırmayacakmı ellerim.
Söylesene sen ne sandın beni ?
Ne kadar daha dayanırım gece cinnetlerine.
Kaç sabahı daha iple çekerim.
Kaç şehiri.
Kaç sokağı.
Kaç kaldırımı.
Evlat sayarım kendime.
Paha biçilmez sevdamı.
Kaç kuruşa satarım köşe başlarında.
Söylesene sen ne sandın beni.?
Biliyorum.
Sen kaldığın yerden devam ediyorsun ayrılığa.
Ben düştüğüm yerden kalkamıyorum.
Hançer gibi saplanıyorsun dizlerime.
Dermansız kalıyorum ardında.
Artık güçlü değilim, olamıyorum.
Camın kenarına otuyorum her gece.
Biraz sensizlik, biraz kokunu alıyorum yanıma.
Ve hayalin anıt gibi duruyor başucumda.
Hazırola geçiyor bedenim seni görünce.
Doğruluyorum, üstümü başımı düzeltiyorum.
Ve bir siren sesi yine yıkıyor hayalimi.
Kahretsin.
Kahretsin ulan, hayal kurmayı bile beceremiyorum.
Sokaklara atıyorum kendimi.
Gittiğimiz yerlere bakıyorum.
İşte şurası diyorum kendime.
Burda oturmuştuk, yıldızları seyre dalmıştık saatlerce.
Artık matemleri kusuyor gece üzerime.
Ayazlara teslim oluyor yüreğim.
Sensizliğe dalıyorum düş ülkelerinde.
Kimseler el uzatsın istemiyorum.
Kimseler nasihat okumasın bana.
Sakın ola unutursun demeyin.
Unutulmuyor be o vefasız.
Öyle lafla unutulmuyor.
Her gün biraz daha iç geçiriyor acım.
Her an daha derine iniyor.
Kazıması zorlaşıyor, söküp atamıyorum.
Yolunu beklemekten aktı gözlerim.
Hiç bir yere sığdıramıyorum kendimi.
Kalkıp gidesim var, gidemiyorum.
Gözyaşıyla uyanmak nedir bilirmisin.
Yaşlarını içine akıtamamak...
Görenlerin acımasından korkmak nedir bilirmisin.
Her sabah seninle uyanmak hayalini kurarken.
Hiç aklıma gelmedi başka kollarda uyumak.