Pesimist bir gözle, her şeyin olabildiğince berbat olduğu hayali yer, anti-ütopya. Kapkaranlık bir gelecek. Kulisin ampulü mü patlamış...
Distopya nedir?
Pesimist bir gözle, her şeyin olabildiğince berbat olduğu hayali yer, anti-ütopya. Kapkaranlık bir gelecek. Kulisin ampulü mü patlamış? Ne alaka şimdi ya? Ha karanlık deyince şey ettin... Tamam, bir ara bakarız ona, dur şimdi.
Distopik bir toplum, otoriter-totaliter bir devlet modeli ya da benzer bir başka baskıcı sistem altında karakterize edilir. Peki, nerden çıktı bu totalitarizm. Sen bildin mi? Çok cahilsin keşke okusan. Tabii ki... Mussolini ile çıktı. İtalyan yönetim şeklini anlatabilmek için “Totalitario” diye bir terim kullanmışlar. Totalitario! Böyle söyleyince yemek ismi gibi oldu he. Risotto, Carpaccio, Totalitario... Ama bu yenmez. Yani yemezseniz iyi olur.
Distopya kelimesini ilk olarak İngiliz filozof John Stuart Mill avam kamarasındaki bir konuşmada kullandı. Böylece filmlerde, kitaplarda, çizgi romanlarda kullanılan bu kavramın somut bir ismi oldu. François Truffaut, Rad Bradbury’nin “Fahrenheit 451” adlı Distopik kitabını sinemaya uyarladı. Filmde yaşanan bazı olaylar, gerçeklerle ilginç benzerlikler taşıyordu. Eh “olmayan yer” deseler de bilinen en iyi distopyalar hayali olanlar değildir. Hayalle yaşayanı da yaşamayanı da...
George Orwell’ın 1984 kitabına da ilham olan Yevgeniy İvanoviç Zamyatin’in “Biz” isimli kitabında özgür iradenin olmadığı bir gelecek anlatılıyor. Kitapta baş yönetici velinimettir. Farklı düşünmek yasaktır. Tek devletin tek gücü odur. Tek bir doğru vardır. Bundan böyle hep yek hep tek başına... (büşra şarkı söyler) Öyle de tek başına sıkılır insan. Yok, distopya değildir o be, distopya olsa duramazsın.
Teknolojinin gelişmesiyle distopyacı bilim kurgular filmlere, çizgi romanlara, oyunlara kadar yayıldı.
