Hayati Zeyran - Kaybedilmiş Cepheden Mektuplar

KAYBEDİLMİŞ CEPHEDEN MEKTUPLAR
I.
Anne beni cepheye gönderdiler.
Plastik marşlar okuduk.
Kibirden siperler oyduk.
Yalnızlıkla süngülendi yüreklilerimiz,
kısmetse ölmeyi bekliyoruz.

II.

Anne, yaşanmış yerlerim acıyor.
Ne kadar yaşasam adım o kadar eksiliyor.
Zaman benden utanıyor, belki sen de..
Bu ölümleri hiçbir bayrak kabul etmiyor.

III.

Anne, savaş devam ediyor- tam ölmelik!
Bu flaş haberde çok modern zamanlar geçirdik.
Gülümsemekti örtüsü nefretin.
Zenginlikti ölçütü güzelliğin.
Cinayetler belirlerdi ekmeğin rengini.
Ölürken bunlara bıraktım öfkemi.