Amcamızın Eşine Olan Hasreti ve Özlemi

Eşini kaybettikten sonra , hergün tek tek sayan aşkın hikayesi. Nikahımı, "ruhlar alemi"nde kıymışlar…
Orda, Haticemi bana vermişler…
“51 Yıl” bize sınır koymuşlar…
Günü gelincike gitti Haticem….

Mevsimimiz, “bahar” değil “güz” idi…
Haticem de bir esmecik kız idi…
…. kargaşandı, boy nergiz idi…
Beni, öksüz koydu gitti Haticem…

Onsekizbin beşyüz doksansekiz gün yaşadım,
Bir tek gün muhalif olmadı bana.

“Menekşe”ymiş… Bilmemişim ben…
Biz, “sarı çiçeği”, görürmüşüz…
“Kırmızı gül”ü görürmüşüz…
O, menekşeymiş…

Bu dünyaya yedi yavru getirdin…
Sabi idi birini azzık yatırdın…
Altısını yiğit ettin, yetirdin…
Hepimizi, “öksüz” koydun Hatice…

Herkes bilemez eşin kıymetin,
Mevlam etsin iyilere himmetin,
Ama nasip etsin Haticem’e Cennetin…
Gel beni de götürsene Hatice…

Yeniden dalıma bülbüller konsa,
Açılsa kapımda, ocağım yansa…
Demlense çaylarım, önüme gelse…
Vallahi unutamam ben Hatice…

Hatice dünyadan göçeli
Bin Dokuzyüz Onsekiz gün oldu bugün…
Nasıl da saymam…
“Sayılmayacak bir Hatice” değil ki…

Kapı anahtarın aldım elime,
O an acın girdi benim beynime,
Altmış üç aydır gelmiyon sen yanıma…
Bu kadar mı küstürdüydüm Haticem…

Girdim içeri de odalar ıssız,
Geçmiyor günlerim Haticem sensiz.
Ne sebeple koydun sen beni öksüz?
“Rüyamda bile” gelmiyon Haticem…