İbrahim Sadri Yağmur Sonrası

Yağmur sonrası karanlıkta bir şehir

İçinde ben.

Şarkılar çalıyor taksilerin teyibinden

Giderken sen...

Tüyleri ıslak kuşlar su içiyorlar çeşmelerden

Kimsenin umrunda değiliz,

Ne aşk

Ne ben.

Bir şey olmamış,bir yerinden vurulmamış gibidir şehir.

Her gidiş niye birbirine benzer.

Arabaların camlarını siler tinerci çocuklar

Bir sigara parasına ömrümü anlatırım

Belki onlar dinler

Çekip gidişin hangi şarkıya benzer

Bulup çıkarırız karanlıkta bir şehrin içinden

Çocuklarla beraber

Neden kimsenin umrunda değiliz

Neden

Ne aşk

Ne ben

Islık çalmayı bilseydim

Birazda kahretmeyi

Hayır aç değilim diyebilmeyi

Canım istemiyorlarla çekip gitmeyi

Denizi seyretmeyi kıyıdan

Martılardan dilek tutmayı becerebilseydim

Belki kolay olurdu sensizlik

Belki benide alırdı koynuna hasretin derin boşluğu.

Yapabilseydim,kapıyı ardından ben kapayabilseydim

Camlara vurabilseydim öfkesini sensizliğin

Kırıp dökebilseydim senin gibi

Birde ayrılığı sevseydim olurdu sanki.

Şu senin gidişin biraz üzmeliydi yağmur sonrası bu şehri

Elimi tutmalıydı beyoğlu

Koluma girmeliydi üsküdar

Geçer demeliydi bakinin kahvesi

Sinema afişleri gönlümü almalıydı

Göz kırpmalıydı fatihin ana caddesi

En azından kadıköy biraz ağlamalıydı

Olur demeliydi galata

Samatya yanımda yürümeliydi tren raylarıyla

Saçlarımı okşamalıydı kasımpaşa

Aşk böyledir demeliydi bakırköy mesela

Yüzüme rüzgarını sürmeliydi eyüp sultan

Eminönü oturmaya gelmeliydi bütün kuşlarıyla

Tophane demli bir çay söylemeliydi en kırılgan anımda.

Yağmur sonrası bu şehri kolkola geçmeliydim bütün arkadaşlarla

Bir şiir yazabilmek için kocaman yalnızlığa

Bunun için isterdim bu şehri yanımda

Yağmur sonrası karanlıkta bir şehir

İçinde ben

Şarkılar çalıyor taksilerin teyibinden

Giderken sen...

İbrahim Sadri